Als Limburgse beseft PvdA-europarlementariër Vera Tax hoe belangrijk vrij vervoer in Europa is. En dat betekent ook goede arbeidsomstandigheden voor truckers. Of dat nu mannen of vrouwen zijn. ‘Een schoon toilet is een basisbehoefte van iederéén.’
Vanuit haar betrokkenheid met Nederland volgde PvdA-europarlementariër Vera Tax de kabinetsformatie wel, maar verder was ze toch vooral bezig met het politieke spel in Brussel tussen Europese Commissie, Raad van Ministers en Europees Parlement. Ze verbaasde zich wel over het uitblijven van een Nederlandse aanvraag voor 6 miljard euro uit het Europese Corona Herstelfonds voor de lidstaten. ‘Het was de bedoeling dat Nederland daarvoor de regio’s en andere stakeholders zou raadplegen, maar door de formatie is er een jaar niks gedaan. Dat is zonde.’
Wie is Vera Tax?Na een opleiding voor docent design en visuele communicatie werkte Vera Tax vanaf 1995 bij een reclamebureau. Daarna werd ze directeur van danscentrum Utrecht. In 2006 werd ze gekozen tot raadslid in Venlo en combineerde ze dit met zzp-werk. Vanaf 2013 werkte ze bij Drive (interventie en re-integratie). Van 2014 tot 2017 was Tax wethouder SZW in Venlo, waar ze opstapte wegens een financieel tekort. Daarna werd ze directeur zorg bij BOEI-Limburg (jeugdzorg). Sinds 2019 is zij Europarlementariër voor de PvdA.Zo’n 80 procent van haar tijd besteedt ze aan het transportdossier, de overige 20 procent aan regionaal beleid en gendergelijkheid. ‘Transport is een van de pijlers van de economie in ons Limburg’, zoals de Venlose het zegt. Dat heeft ze letterlijk ervaren, want haar grootouders en ouders hadden een tankstation langs de A67, ‘de verbindingsweg tussen Rotterdam en de rest van Europa’. Van haar ouders kreeg ze een hoog arbeidsethos mee, van aanpakken en nooit ziek zijn, en de notie dat je risico’s moet nemen om vooruit te komen. ‘Als je iets anders wilt, moet je zelf in actie komen.’
‘Soms mensonterende situaties voor chauffeurs’
In Brussel houdt ze zich onder meer bezig met de arbeidsomstandigheden van de truckers die ze als kind al vaak zag. Thema’s zijn bijvoorbeeld flexibele arbeidscontracten en veilige parkeerplekken. ‘Daarvan zijn er nu 400.000 te weinig in Europa. De faciliteiten moeten ook beter, al is het maar om meer vrouwelijke chauffeurs – nu 2 procent – te krijgen met het oog op het personeelstekort. Alhoewel een schoon toilet natuurlijk een basisbehoefte van iederéén is. Tijdens de lockdowns was soms sprake van mensonterende situaties. Als het mee zat, stond er een Dixi.’
