Geachte heer, mevrouw,
Met belangstelling hebben wij kennisgenomen van het ontwerpbesluit tot wijziging van het Besluit SUWI en het Dagloonbesluit werknemersverzekeringen in verband met de definiëring van de inkomstenverhouding voor de gegevensset van de polisadministratie (hierna: "ontwerpbesluit"). Wij ondersteunen het initiatief om te komen tot eenduidigheid van beleid ten aanzien van inkomstenverhoudingen (hierna: "IKV's"). Het ontwerpbesluit geeft aanleiding tot het maken van een aantal opmerkingen. Allereerst wordt onderstaand ingegaan op de gevolgen van het ontwerpbesluit voor de lastendruk, zowel administratief als financieel. Vervolgens worden een aantal inhoudelijke suggesties gedaan en worden een aantal punten gegeven waarop verduidelijking wenselijk is.
Lastendruk
De nota van toelichting bij het ontwerpbesluit bevat een paragraaf over de administratieve lastendruk. Er worden uitvoeringstoetsen en een impactanalyse voorzien door de Belastingdienst, het UWV, de SVB en het CBS. Opvallend is geen uitvoeringstoetsen en impactanalyse zijn voorzien door werkgevers, daaronder begrepen uitkeringsverstrekkers zoals banken, pensioenfondsen en verzekeraars. Wel wordt in de nota van toelichting erkend dat voor werkgevers als hier bedoeld de administratieve lasten toenemen. Daartegenover staat, aldus de nota, een verbetering van de kwaliteit van de gegevens in de polisadministratie. Niet duidelijk is hoe een en ander zich tot elkaar verhoudt.
In deze paragraaf wordt gesteld dat de aanpassingen in de salarissoftware eenmalig zijn en dat er eenmalig sprake is van extra administratieve lasten aan de zijde van werkgevers, en dan vooral bij werkgevers met een "afwijkende werkwijze". Naar onze mening wordt onderschat hoeveel extra werkzaamheden door werkgevers moeten worden uitgevoerd om aan de gestelde eisen te voldoen.
De in de nota bedoelde afwijkende werkwijze is in de praktijk van de salarisadministratie eerder regel dan uitzondering. Uitkeringen ingevolge de Wet arbeid en zorg (hierna: "Wazo-uitkeringen") en zogenaamde werkgeversbetalingen worden veelal in één IKV verloond, samen met loon van de werkgever zelf wegens het verrichten van arbeid in het betreffende loontijdvak. De uitkeringen van het UWV worden afzonderlijk niet zichtbaar gemaakt op de salarisspecificatie omdat dat voor werkgevers maar ook voor de werknemers meestal geen toegevoegde waarde heeft. Het feit dat verlof op grond van de Wazo doorgaans niet correspondeert met het moment van uitbetalen door het UWV aan de werkgever maakt opname in de loonadministratie bepaald niet eenvoudiger. Voor het UWV is uitsplitsing in meerdere IKV's bovendien niet noodzakelijk. Het beschikt tenslotte al over de informatie. Ook ten aanzien van de verantwoording van opeenvolgende arbeidsovereenkomsten tussen werkgever en werknemer is de praktijk dat deze onder één IKV worden verantwoord.
Verantwoording onder meerdere IKV's leidt tot een permanente toename van de administratieve last voor werkgevers. Door de toenemende complexiteit van de salarisadministratie zal er een grotere behoefte ontstaan aan specifieke kennis, en aan geschoolde salarisadministrateurs. Het is duidelijk dat dit kosten met zich meebrengt. Het foutloos verwerken van met name Wazo-uitkeringen onder meerdere IKV's vergt meer controle achteraf. Controle en correctie kosten werkgevers structureel tijd en geld.
Het ontwerpbesluit gaat naar onze mening niet alleen over loonadministratie en loonaangifte. In de eerste plaats bestaat een loonaangifte uit een collectief en een nominatief deel. Daar waar het collectieve deel het (directe) fiscaal belang dient, geldt dat voor het nominatieve deel slechts in beperkte mate. De hoeveelheid gegevens in het nominatieve deel neemt steeds meer toe, ook door het thans voorliggende ontwerpbesluit. Daarnaast maken meer werkgevers gebruik van gekoppelde systemen waarbij de loonadministratie/loonaangifte niet op zichzelf functioneert, maar de informatie verkregen wordt uit andere systemen, soms van meerdere aanbieders van software. Management- en employeeselfservice zijn daarbij gangbare instrumenten. Niet alleen zal het een enorme opgave zijn - met bijbehorende kosten - om al deze software op een zodanige wijze in te richten dat de input kan worden vertaald naar output die voldoet aan de eisen van het ontwerpbesluit, maar ook zal het noodzakelijk zijn de controle op deze gegevensstroom te vergroten. Dat betekent de structurele inzet van meer mensen en middelen.
Duidelijk is dat ongewijzigde invoering van het ontwerpbesluit een structurele administratieve lastenverzwaring voor werkgevers met zich meebrengt, daar waar werkgevers vooral behoefte hebben aan vermindering van deze lasten.
Inhoudelijke opmerkingen en gewenste verduidelijkingen
[...]
Zie download hieronder voor de volledige brief
[...]
Uiteraard zijn wij bereid om onze reactie nader toe te lichten.
Hoogachtend,
Dr. R.J. Mulder
Directeur Beleid
Geachte heer, mevrouw,
Met belangstelling hebben wij kennisgenomen van het ontwerpbesluit tot wijziging van het Besluit SUWI en het Dagloonbesluit werknemersverzekeringen in verband met de definiëring van de inkomstenverhouding voor de gegevensset van de polisadministratie (hierna: "ontwerpbesluit"). Wij ondersteunen het initiatief om te komen tot eenduidigheid van beleid ten aanzien van inkomstenverhoudingen (hierna: "IKV's"). Het ontwerpbesluit geeft aanleiding tot het maken van een aantal opmerkingen. Allereerst wordt onderstaand ingegaan op de gevolgen van het ontwerpbesluit voor de lastendruk, zowel administratief als financieel. Vervolgens worden een aantal inhoudelijke suggesties gedaan en worden een aantal punten gegeven waarop verduidelijking wenselijk is.
Lastendruk
De nota van toelichting bij het ontwerpbesluit bevat een paragraaf over de administratieve lastendruk. Er worden uitvoeringstoetsen en een impactanalyse voorzien door de Belastingdienst, het UWV, de SVB en het CBS. Opvallend is geen uitvoeringstoetsen en impactanalyse zijn voorzien door werkgevers, daaronder begrepen uitkeringsverstrekkers zoals banken, pensioenfondsen en verzekeraars. Wel wordt in de nota van toelichting erkend dat voor werkgevers als hier bedoeld de administratieve lasten toenemen. Daartegenover staat, aldus de nota, een verbetering van de kwaliteit van de gegevens in de polisadministratie. Niet duidelijk is hoe een en ander zich tot elkaar verhoudt.
In deze paragraaf wordt gesteld dat de aanpassingen in de salarissoftware eenmalig zijn en dat er eenmalig sprake is van extra administratieve lasten aan de zijde van werkgevers, en dan vooral bij werkgevers met een "afwijkende werkwijze". Naar onze mening wordt onderschat hoeveel extra werkzaamheden door werkgevers moeten worden uitgevoerd om aan de gestelde eisen te voldoen.
De in de nota bedoelde afwijkende werkwijze is in de praktijk van de salarisadministratie eerder regel dan uitzondering. Uitkeringen ingevolge de Wet arbeid en zorg (hierna: "Wazo-uitkeringen") en zogenaamde werkgeversbetalingen worden veelal in één IKV verloond, samen met loon van de werkgever zelf wegens het verrichten van arbeid in het betreffende loontijdvak. De uitkeringen van het UWV worden afzonderlijk niet zichtbaar gemaakt op de salarisspecificatie omdat dat voor werkgevers maar ook voor de werknemers meestal geen toegevoegde waarde heeft. Het feit dat verlof op grond van de Wazo doorgaans niet correspondeert met het moment van uitbetalen door het UWV aan de werkgever maakt opname in de loonadministratie bepaald niet eenvoudiger. Voor het UWV is uitsplitsing in meerdere IKV's bovendien niet noodzakelijk. Het beschikt tenslotte al over de informatie. Ook ten aanzien van de verantwoording van opeenvolgende arbeidsovereenkomsten tussen werkgever en werknemer is de praktijk dat deze onder één IKV worden verantwoord.
Verantwoording onder meerdere IKV's leidt tot een permanente toename van de administratieve last voor werkgevers. Door de toenemende complexiteit van de salarisadministratie zal er een grotere behoefte ontstaan aan specifieke kennis, en aan geschoolde salarisadministrateurs. Het is duidelijk dat dit kosten met zich meebrengt. Het foutloos verwerken van met name Wazo-uitkeringen onder meerdere IKV's vergt meer controle achteraf. Controle en correctie kosten werkgevers structureel tijd en geld.
Het ontwerpbesluit gaat naar onze mening niet alleen over loonadministratie en loonaangifte. In de eerste plaats bestaat een loonaangifte uit een collectief en een nominatief deel. Daar waar het collectieve deel het (directe) fiscaal belang dient, geldt dat voor het nominatieve deel slechts in beperkte mate. De hoeveelheid gegevens in het nominatieve deel neemt steeds meer toe, ook door het thans voorliggende ontwerpbesluit. Daarnaast maken meer werkgevers gebruik van gekoppelde systemen waarbij de loonadministratie/loonaangifte niet op zichzelf functioneert, maar de informatie verkregen wordt uit andere systemen, soms van meerdere aanbieders van software. Management- en employeeselfservice zijn daarbij gangbare instrumenten. Niet alleen zal het een enorme opgave zijn - met bijbehorende kosten - om al deze software op een zodanige wijze in te richten dat de input kan worden vertaald naar output die voldoet aan de eisen van het ontwerpbesluit, maar ook zal het noodzakelijk zijn de controle op deze gegevensstroom te vergroten. Dat betekent de structurele inzet van meer mensen en middelen.
Duidelijk is dat ongewijzigde invoering van het ontwerpbesluit een structurele administratieve lastenverzwaring voor werkgevers met zich meebrengt, daar waar werkgevers vooral behoefte hebben aan vermindering van deze lasten.
Inhoudelijke opmerkingen en gewenste verduidelijkingen
[...]
Zie download hieronder voor de volledige brief
[...]
Uiteraard zijn wij bereid om onze reactie nader toe te lichten.
Hoogachtend,
Dr. R.J. Mulder
Directeur Beleid